Vandaag hebben we maar eens uitgeslapen aangezien relatief korte afstand naar Robertville. 't Was niet omdat we alleen in het hotel waren, dat we geen ontbijt gekregen hebben hoor, amaai, wat een tafel. We hebben het ons laten smaken en om 09u50 na afrekenen en picknick inpakken en terug op stap.

De route gaat via de meanderende Wirtzbach naar "Bütgenbach stausee". Een goed breed pad langs het meer loopt tot aan de stuw. Tot aan Nidrum is het terug asfaltweg. Maar het landschap maakt alles goed. Even voorbij Nidrum is er een grintweg tot aan Plattenberg die langs rijk omzoomde velden loopt. Bij ons in het platte Vlaanderen zien we het niet meer, maar hier zijn de weiden nog omzoomd door beukhagen soms afgewisseld met meidoorn. Deze rijen struiken maakt het mogelijk dat er in het voorjaar veel insecteneters kunnen broeden wat de natuurlijke verdelging ten goede komt.
Waren onze boeren ook maar eens een beetje meer natuurvriendelijk dan zou het landschap er een stuk mooier uitzien.
In de lucht zweefden een zestal buizerds op thermiek en boven een bosje, vloog een eenzame Rode wouw
Van Plattenberg naar Champagne, maar er stond geen glaasje klaar onderweg, jammer. Nog een beetje asfalt tot aan "Lac de Robertville", waar we beslisten om de weg langs het meer te volgen ipv nog eens 3km langs de asfaltweg.
Vanaf de weg richting Robertville hebben we dit nieuw pad gevolgd (zie noot). De eerste 200m, waren in erbarmelijke toestand.
Een houten brugje die ons over een klein riviertje moest brengen, was half afgebroken, waardoor we door en over prikkeldraad moesten kruipen om het pad te betreden. Na een 20-tal meter, was de weg verspert door omgehakte en niet opgeruimde bomen. Waarschijnlijk door de bewoner langs het pad.
Een stuk van het pad gemaakt met boomstammen om een afgrond te overbruggen, was gedeeltelijk afgebroken door ...
We konden naar beneden en onze weg vervolgen over de bedding van het meer. Even later moesten we terug op het normale pad.
Herhaaldelijk waren het serieuze klauter partijen om ofwel omhoog of omlaag het pad te vervolgen en niet zonder gevaar van letsels. Het is misschien avontuurlijk maar als je met een volgepakt rugzak dit gedeelte van de weg moet doen, dan stel ik mij vragen over het onderhoud van deze paden.
Na dan nog een stukje door het bos konden we deels op het pad deels over de bedding naar de brug naar Robertville wandelen. Aan "Pont de Haelen" hebben we de baan gevolgd tot in Robertville en vervolgens naar het hotel.
Einde van een leuke wandeldag met vele prachtige momenten.